Hari portal

Posts

विशेष रिपोर्ट : एउटै कारागारमा १६ महीनामा १८ कैदीको शंकास्पद मृत्यु, कसैको गरिएन ‘पोस्ट-मार्टम’

- August 14, 2022

विराटनगर । जिल्ला कारागार मोरङका कैदी नारायण खड्काको २५ कात्तिक २०७८ मा मृत्यु भयो । बलात्कार मुद्दामा ६ वर्षदेखि कैद भुक्तान गरिरहेका उनी अघिल्लो दिनसम्म ठीकठाक अवस्थामा थिए । ६ वर्षसम्म उनी एक दिन पनि अस्पताल गएका थिएनन् । कात्तिक २५ गते मध्यरातमा बिरामी परे भनियो, सोही रात कोशी अस्पताल ल्याउँदा चिकित्सकले मृत घोषित गरे । २०७८ भदौ तेस्रो सातायता गुण्डा नाइके अभिषेक गिरीलाई विराटनगर आउन दिने र नदिने समूहबीच कारागारभित्र विवाद थियो । खड्का ल्याउन नदिने ग्रुपमा थिए । मृत्युअघि कारागारभित्र उनीमाथि कुटपिट भएको हल्ला कैदी बन्दीले सुनेका थिए । तर, उनको मृत्युपछि न घटनाको छानबीन भयो न शवको पोस्ट–मार्टम नै । आफन्त आएर शव बुझेर लगे । मामिला सामसुम भयो । ४ मंसीर २०७८ मा ६३ वर्षीय गोपाल शर्माको मोरङ कारागारमै मृत्यु भयो । जबरजस्ती करणी मुद्दामा कैद भुक्तान गरिरहेका विराटनगर महानगरपालिका–१० का शर्माको मृत्यु कारागार प्रशासनको लापरबाहीले भएको आफन्तले गुनासो गरे । तर, यो गुनासो माथि न कहीं छानबीन भयो न उजुरी दर्ता नै । यतिसम्म कि उनको शवको पोस्ट–मार्टम समेत भएन । मृतक शर्माका आफन्त गोपाल ढकाल भन्

विपदको बेला निजी अस्पतालसँग हारेको दुई तिहाई

- May 01, 2020

१८ बैशाख बिहान विराटनगरस्थित कोशी अस्पतालमा एक जना बिरामी बिजोग अवस्थामा बसेको जानकारी साथीमार्फत पाएँ । बिहान ११ बजे पुग्दा मधेशी मुलका अधबैंशे बिरामीमा सिकिस्त अवस्थामा इमरजेन्सी अगाडि बसिरहेका थिए । बिहान ९ : ३० बजेदेखि अस्पतालमा भर्नाका लागि आफन्तमार्फत अनुनय–विनय गर्दै सुनसरी देवानगञ्ज गाउँपालिका–१ का रवीन्द्र यादव इमरजेन्सी अगाडिको चिसो भुइँमा बसिरहन बाध्य भएका थिए । मैले अस्पताल प्रशासनसँग जानकारी लिँदा आइतबार कोशीमा भर्ना भएका उनको स्वास्थ्य अवस्था विगिएका कारण मृगौला डाइलसिस गर्न मिल्ने र भेन्टिलेटर भएको सुविधासम्पन्न अस्पताल लैजान भनिएको रहेछ । सिकिस्त बिरामीलाई भाइ रामलालले बुधबार राति नोबेल मेडिकल कलेज लिएर गए । तर ज्वरो देखिएपछि नोबेलले गेटबाटै फिर्ता पठायो । त्यसपछि उनी बरगाछीस्थित लाइफगार्ड पुगे । तर नोबेलकै जस्तो व्यवहार लाइफगार्डमा पनि भयो । कतै भर्ना नपाएछि भाई रामलालले बुधबार राति १२ बजे दाजुलाई रवीन्द्रलाई घर पुर्याए । रवीन्द्रले किटनाशक औषधि सेवन (विष) गरेका थिए । जसले गर्दा प्रत्येक सेकेण्ड

भेस्पा स्कुटरमा सरस्वती

- January 30, 2020

सरस्वती पूजा बहिनीले भोलि भन्दा मात्र झसँग भए । व्यस्तताले होला वर्षाैंदेखिको प्रिय देवीको पूजा गर्न अरुले नै सम्झाउनु पर्‍यो । स्कूलमा हुँदा सरस्वती पूजाको मिति एक महिनाअघि नै थाहा पाउथेँ । बुनियाँ कहाबाट ल्याउने, मूर्ति कस्तो ल्याउने, लिंगो गाड्ने की नगाड्ने, धजापतका टाँस्ने की नटाँस्ने, प्रसादीमा के–के मिसाउने, मूर्ति सेलाउन कहाँ लैजाने भन्ने विषयले एक महिनाअघि नै कक्षा कोठामा प्रवेश पाउँथ्यो । तर आज अघिल्लो दिन मात्र थाहा पाएँ । प्रिय विद्याकी देवी तिमीप्रतिको आस्था घटेको छैन । विश्वास टुटेको छैन । तिमीले उब्जाएका शब्दहरू सापटी लिएर मैले लगाएको बाली राम्रैसँग फस्टाउँदैछ । तर स्कूल छुटेका कारण तिम्रो विषेश दिन याद भएन । चित्त नदुखाउ ल । हिजोको जस्तो बुनियाँ बाँड्ने योजना बनाउन सक्दिँन् । तर ती मिठा पलहरू सम्झिएर तिम्रो पूजा गर्छु । रातको पौने ११ बजिसकेको थियो । एक्कासी मानसपटमा आएकी तिमीले बालापनको याद दिलाइदियौं । सानैदेखि गुलियो खाने बानी भएर होला आज तिम्रो मूर्तिभन्दा बढी गुलियो बुनियाँ र टर्रो बयरको सम्झना आइरहेको छ । कक्षा १ पढ्दादेखि तिमीलाई पूज

‘बाइ’लाइन

- December 18, 2019

पत्रिकामा छापिने समाचारको हेडलाइनपछि बोल्ड अक्षरमा लेखिने नामलाई ध्यान दिइन् जतिबेलासम्म यसको महत्व थाहा थिएन् । पत्रकारिता क्षेत्रमा प्रवेश गर्नुअघि किताबका पाना र कपीमा ध्यान केन्द्रित भयो । गाउँमा बसोबास भएका कारण पत्रपत्रिका पढ्न पाउने अवसर कमै मात्र जुर्थ्याे । कमै अवसर जुर्दा समाचारको हेडलाइन पछि देखिने बाइलाइनले ध्यान तान्थ्यो । विस्तारै यसले आकर्शित गर्न थाल्यो । पत्रिकाहरुमा देखिने बाइलानले पत्रकारिता विषयको अध्ययन र यो क्षेत्रमा सक्रिय बनाउन उत्प्ररित ग¥यो । हो त्यहीँ बाइलानले सात वर्षअघि अध्ययनसँगै भविष्यको खोजी गर्दै गाउँदेखि सहरसम्म ल्यायो । पत्रकारितामा पहिलो बाइलाइन मोफसल साप्ताहिक पत्रिकामा छापिएको थियो । पथरीबाट प्रकाशित हुने मोफसलमा पत्रकार दिनेश सुब्बाको पहलमा जोडिएको थिए । ग्रामिण क्षेत्रबाट पत्रकार उत्पादन गर्दै भविष्य खोजीमा सहरको यात्रा गर्न प्ररित गर्ने मोफसल केही वर्षयता बन्द छ । मोफसलमा जोडिएपछि २०६५ सालको दशैंको मुखमा अग्रपृष्ठमा छापिएको पहिलो बाइलान समाचार सम्झदा अझै मन आनन्दित हुन्छ । पत्रकारिता क्षेत्रमा प्रवेश गर्ने तिब्र चाहानाला

‘मिसन बुनिया’

- September 16, 2019

रोशनहरि अधिकारी शिक्षाकी देवी सरस्वतीको पूजाको आफ्नै महत्व छ । विद्यार्थी भएकाले उलाई सरस्वती पूजाले मज्जाले नै छुन्थ्यो ।श्रीपञ्चमीका दिन सरस्वती माताको पूजा कम बुनियाको बढि याद आउछ उलाई । सानै देखि गुलियो खाने बानी भएर होला पूजाको फर्मालिटी पूरा गरेपछि उसकाे मिसन नै बुनिया हुन्थ्यो । कक्षा १ पढ्दादेखि सरस्वती पूजा गर्न थालेको याद छ उसलाइ । सँगै पढेकाले सरस्वती माताको पूजा गर्न भन्दाबढि बुनियालागि उसले धेरै संघर्ष गरेकाे देखेकाे छु मैले । एउटा स्कूलले विद्यार्थीले बुनिया पाउन कति संघर्ष गर्छ भन्ने बाध्यता उसलाई थाहा छ उसैकाे स‌गतले गर्दा थाेरै थाेरै थाहा छ मलाई । कक्षा ३ सम्म पढाई हुने म पढ्ने स्कूलमा विद्यार्थी कमै थिए । फोटोमा सरस्वती पूजा गरिन्थ्यो । पर्सादीको रुपमा बयर, उखु, मेवा, प्रसस्तै हुन्थ्यो तर बुनिया थोरै । सरस्वतीको पूजाको तयारी हुदै गर्दा बुनियाकालागि संघर्ष चलिरहन्थो हाम्रो । पूजा सकेपछि सवै विद्यार्थीलाई लाईन लाएर पर्

सपनामा सगरमाथा सम्म

- June 11, 2018

धेरै दिनको कामको चापपछि बल्ल फुर्सद मिलेको थियो । फुर्सदलाई सदुपयोग गर्दै दुई चार जना साथी विराटनगर भन्दा बाहिर घुम्न जाने योजना बनाउदै थियौँ । निरज, कुमार, राज होली डे प्लानिङ्का लागि सल्लाह गर्न मेरो कोठामा आएका थिए । साथीहरुको सत्कारका लागि म भान्सामा चिया पकाउँदै थिएँ। उनीहरु सगरमाथाको आधार शिविरसम्म पुग्ने योजना बनाउँदै थिए । म भान्साबाट उनीहरुलाई प्याकेज नै बनाएर जाउँ भनेर आग्रह गर्दै थिएँ । मेरो मोवाइलको घण्टी बजिरहेको थियो । हल्लाले गर्दा मोवाइलको रिङ मेरो कानसम्म पुगेको थिएन । दाई फोन आयो– निरजले भन्यो । कस्को हो ? भान्साबाटै मैले सोधें । खै नम्बर सेभ छैन । चिया उम्लिदै थियो हतार हतार मोवाइल भएको ठाउमा आए । नम्बर सेभ थिएन । रिसिभ गरेंँ । भाइ के छ हालचाल सञ्चै छौ ? फोन कानमा पर्ने वित्तिकै आवाज गुञ्जियो । नम्बर नचिनेपनि आवाज कतै सुने जस्तो लाग्यो । मान्छे चिनेँ । उहाँ प्रदेश नम्बर ७ मा बस्ने मेरो जेठो दाजु हुनुहुन्थ्यो । पूर्व आउँकी भनेको घुम्नलाई । उहाँले भन्नु भयो । होर, आनुहोस् न म छँदै छु नी । परिवारसहित आउने योजना बनाएको भाइ घुम्ने ठाउँ त छ नी पू

Search This Blog